محبوب من! شما من‌ید در جهان موازی، من حتی اگر بخواهم، نمی‌توانم فراموشتان کنم. توی این مدت خواستم که فراموشتان کنم، خواستم خیالتان را بگذارم کنج ذهنم و سراغش نروم و از شما بگریزم ولیکن نشد. اصلاً خود شما بگویید چگونه می‌شود از خویش گریخت؟
قلمم خشکیده و زبانم به کام چسبیده، هیچ نمی‌توانم بگویم و بنویسم. با خودم تکرار می‌کنم "زمان" همه چیز را درست خواهد کرد. ولیکن زمان صرفاً مرا دلتنگ‌تر می‌کند و شما را دل‌سنگ‌تر!
عنوان : فروغ فرخ‌زاد
- بـقـچـه
- سه شنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۹
