در آستانه‌ی کنکور، گلایه از شب دنیا
بد است زن حسابی! به احترام ملاتونین
بدون دغدغه و استرس، تلاش که بخوابی!
تو مثل یک آدم درس نخونده، وبال گردن تستی!
کسی نگفت نباید که از نهاد بسوزی!
تو خرخون نبودی که با‌دلیل ترازت بالا بشود
چه خرها که درونت به اهتزاز درآمد! (و مانع از خواندنت شد!)
لذا؛ بسوز، عمیق و از نهاد هم بسوز، خودکرده را هم تدبیر نیست، دست از سر چاوشی طفلی هم بردار و بخواب! تا حداقل این ده روز رو مثل انسان نجیبی تست بزنی! با تشکر، ماچ و بوس!
و پس از مرگم مرا با این ترانه بشناسید، در نوای کمانچه‌ی کلهر جستجو کنید و با این تصنیف به یاد آرید.
پی‌نوشت : لذت خوندن این شعر مولانا رو هم به خودتون تقدیم کنید :))
عنوان : مولانا
خسته‌م. یا شایدم جا زدم. فقط سی روز مونده و از اون رویایی که برای خودم ساخته بودم فقط یه ویرونه مونده.
احتمالاً بگید چقدر یارو خودپسنده ولی واقعاً لیاقت من و پتانسیل‌های من اینجا ایستادن نیست! خیلی باید بالاتر باشم، خیلی!
از خودم عصبانی‌ام و فقط امیدوارم که سر عقل بیام. کاش بتونم بدن کرخت و مغز خسته‌م رو متقاعد کنم که این مقطع زمانی، زمان جا زدن نیست!
